HONDEN GEDRAG De hond stamt af van de Wolf.
Dit is nu ook nog terug te zien in het gedrag van onze huishonden.
De mens heeft verschillende rassen en types gecreëerd, voor
allerlei doeleinden, zoals Jachthonden, Herdershonden, terriërs
en gezelschapshonden.
Maar wat voor ras je ook hebt ze stammen allemaal af van de Wolf
Honden hebben de zelfde lichaamstaal als die van de wolf.
Om onze honden goed te kunnen begrijpen, moeten we kijken naar
de lichaamstaal.
Hondentaal is ontzettend interessant, als je begrijpt hoe de
hondentaal in elkaar steekt dan is een hond opvoeden niet zo
moeilijk.
Alle honden hebben de zelfde lichaamstaal, alleen doordat wij
mensen verschillende rassen hebben gefokt, bv rassen met de
staart extreem hoog gedragen of rimpels in het gezicht is het
voor veel honden moeilijk om te zien of de hond met een hoge
staart hoog in de rangorde staat of dat de staart zo hoog is
gefokt, daardoor kunnen problemen ontstaan.
De
lichaamstaal als communicatiemiddel De hond toont u zijn ingesteldheid, zijn plaats in het gezin
en hoe hij zich daarbij voelt. Dit zie je duidelijk in bijgaande
tekening .
(a) : de hond is rustig en vertoont geen abnormaal gedrag
(b) : de hond neemt een dominante, dreigende houding aan
(c) : de hond neemt een dreigende houding aan en is klaar
voor de aanval
(d) : de hond vertoont een dreigende houding, echter
vermengd met angst
(e) : de hond erkent de andere als zijn meerdere en geeft
zich over. Hij legt er zich letterlijk bij neer en vertoont dus
onderworpen gedrag.
Naast zijn algemene houding geeft de hond ons ook informatie
door via andere lichaamsdelen, zoals bijvoorbeeld zijn staart,
zijn mond (lippen), zijn oren en zijn ogen. Die staart is voor
de hond trouwens effectief een barometer.
Dan komen we terecht bij het 'oogcontact'. Wanneer je je hond
aankijkt, wendt dan je ogen nooit af. Anders geef je aan dat hij
je meerdere is. Een stugge of stijve houding van de eigenaar
interpreteert de hond als dominant. Hou er trouwens rekening
mee, wanneer je de hond benadert en wilt aanraken, dat een
beweging die van 'bovenaf' komt voor de hond 'bedreigend' is en
een beweging die van beneden komt 'uitnodigend'. Belangrijk
punt, want wij zijn groter dan de hond en hebben de neiging om
hem van bovenaf te benaderen.
Tenslotte komen we bij de mond of muil van de hond terecht, nu
niet precies het minst gevaarlijke. Ook hier zijn er duidelijke
signalen waar te nemen. Een dreigende hond die zijn agressieve
bedoeling wil tonen, doet dit door zijn tanden te ontbloten. Bij
echte agressiviteit toont de hond uitsluitend de 'voorste'
tanden. Tegelijk trekt hij de neus op tot deze gerimpeld is.
Naarmate een hond angstiger wordt, doet hij zijn muil verder
open, zodat er meer tanden te zien zijn. Daarbij trekt hij ook
de mondhoeken naar achter, terwijl de neus ontrimpelt.
Belangrijk om weten : een angstige hond toont dus niet alleen de
voorste tanden, maar ook de kiezen.
